Stojeća lampa sa širmom i slikanim ekranom izrađena je u Francuskoj krajem 19. veka. Abažur je izrađen od svile i zlatne čipke, ekran oslikan uljanom bojom, a okovi oblikovani od cizelirane bronze na osnovi od mahagonijevog drveta. Iako je već prilagođena za korišćenje električne energije, forma i materijali od koga je lampa izrađena ukazuju na privrženost bogate građanske klase aristokratskim formama 18. veka.

Elegantan stočić za šivenje u stilu Bul (Boulle) izrađen je od lakovanog drveta, a za njegovo ukrašavanje upotrebljeni su brozani okovi i intarzije, kao i raznobojne sedefne pločice, inkrustirane u gornju ploču i bočne strane. Ovaj komad je krajem 19. veka kupljen u Italiji za punoletstvo Danice Savić, ćerke Mite Savića, novosadskog kafedžije i trgovca, nekadašnjeg vlasnika kafane "Bela lađa".

Delo popularnog francuskog slikara Konsuela Fulda je standardni akademski rad iz druge polovine 19. veka. Slika je primer tipičnog likovnog dela, namenjenog ukrašavanju građanskih salona, a dekorativni efekti najviše su izraženi u koloritu i osvetljenju. Opštem utisku raskoši doprinosi i bogato rezbaren, štukiran i pozlaćen drveni ram, među antikvarima poznat pod nazivom "florentiner".

Par jednokrilnih ormana ima naglašene eklektičke elemente koji su posebno izraženi u apliciranoj rezbariji. Volute i stilizovane lozice sa cvetovima i listovima postavljene su na svim vidnim površinama, a u njihovoj izradi korišćena je i mašinska obrada. Ormani su izrađeni u Futogu tokom poslednje trećine 19. veka.

Činija sa plavim staklenim umetkom je nemački proizvod s kraja 19. veka. Pripada vrsti koja se nazivala holandsko srebro, jednoj dosta jeftinoj masovnoj produkciji koja je na serijski način kopirala stare barokne i rokajne ukrasne oblike. Ovakva činija najčešće je stajala u građanskim salonima kao reprezentativan ukrasni detalj.

U muzejskoj zbirci predmeta primenjene umetnosti nalazi se i kolekcija tepiha, nastalih u raznim evropskim i azijskim radionicama tokom 19. i 20. veka. Tepih manjih dimenzija, imao je molitvenu ulogu. Izrađen je u skopskoj ili sarajevskoj tkaonici tepiha u trećoj deceniji 20. veka. Njegova interesantna ornamentika kopira maloazijske uzore.

Zahvaljujući trgovačkim vezama Novosađana i tranzitnom položaju grada, u novosadskim enterijerima se krajem 19. veka pojavljuju i predmeti iz Azije. Pored tepiha, donose se i takvi komadi kao što su ove nargile, inače carigradski rad iz 18. veka, koje su već tada kupljene kao suvenir. U novosadskoj sredini ovaj predmet nije imao praktičnu, već dekorativnu ulogu.

Nepoznati kopista prema Andreu del Sartu. Sveta porodica s malim Jovanom je slika rađena prema delu Andrea del Sarta koje se nalazi u galeriji palate Piti u Firenci. Delo nepoznatog autora je kopija iz druge polovine 17. ili prve polovine 18. veka. Na izložbi Muzeja grada Novog Sada, predstavlja najstariji predmet likovne umetnosti. Drvorezbareni ram je polovinom 20. veka izradio poznati novosadski drvorezbar Jovan Soter, a slika potiče iz fonda zaostavštine dr Branka Ilića, poznatog novosadskog kolekcionara.

Nameštaj u tzv. stilu drugog rokokoa bio je tipičan za četvrtu i petu deceniju 19. veka u srednjoevropskoj umetnosti. U novosadsku sredinu, kao i u druge provincijske krajeve Habzburške monarhije, stigao je sa izvesnim zakašnjenjem. To je jedan eklektičan stil koji pozajmljuje i kopira elemente sa nameštaja iz 18. veka i prilagođava ih novom ukusu. Noge stolice i stolova se iskrivljuju, pojavljuje se rezbarija, a mašinska obrada postaje sve češća.