Bogato dekorisan nevestinski orman sa imenom vlasnice, pripada slovačkoj folklornoj tradiciji. Bio je obavezan deo miraza koji se godinama spremao za mlade devojke. Orman potiče s kraja 19. veka i na njemu su već vidljivi uticaji građanskog ukusa.

Dobro očuvan barokni orman izrađen je u nekoj od boljih srednjoevropskih radionica krajem 17. ili početkom 18. veka. Masivna konstrukcija, način profilacije, raščlanjenost površina i dekorativne intarzije karakteristične su za nameštaj ove epohe, a solidnost izrade omogućavala je dug životni vek i upotrebu tokom mnogo generacija. Orman je pripadao novosadskom kolekcionaru i lekaru dr Branku Iliću.

Jedno od najreprezentativnijih dela religioznog karaktera u muzejskoj zbirci je krst sa predstavom Raspeća Hristovog. Potiče sa vrha ikonostasa horske kapele Saborne crkve u Sr. Karlovcima, a delo je jednog od najznačajnijih srpskih slikara 18. veka - Teodora Dimitrijeviča Kračuna. Na osnovu stila i načina slikanja, može se reći da je ovaj rad iz najboljeg perioda njegovog stvaralaštva. Floralnu rezbariju krsta, u stilu rokokoa, uradio je poznati novosadski drvorezbar Arsenije Marković, čija je radionica u to vreme bila najaktivnija na području Vojvodine.

Četiri sačuvana fragmenta sa 12 uobičajenih scena iz ciklusa Stradanja Hristovih potiču, najverovatnije, sa neke konstrukcije malog kapelnog ikonostasa ili Groba Hristovog. U ovalno oblikovanim kartušima rokajni stil slikarstva i drvorezbarije upućuje na sedmu ili osmu deceniju 18. veka i na delatnost ikonopisca Dimitrija Popovića koji je u to vreme boravio u Novom Sadu i Sremskim Karlovcima.

Ikona sa predstavom Bogorodice s Hristom potiče iz sredine 18. veka, a naslikana je tehnikom tempere na dasci. Predstavljeni likovi, način slikanja, obilna upotreba zlata i stil slova upućuju na radionicu Jova Vasilijeviča, pridvornog slikara patrijarha Arsenija IV Šakabente. Njegova delatnost uticala je na unošenje ruskih i ukrajinskih uticaja u srpsko slikarstvo 18. veka.

Ikonu sa likom sv. Jovana Preteče naslikao je 1737. godine ikonopisac Georgije Stojanović čija signatura se nazire u fragmentarno očuvanom zapisu u donjem delu. Uz stojeći lik svetitelja, na ikoni su prikazane i dve scene sa predstavama Rođenja sv. Jovana Preteče u levom uglu i Sv. Arhanđela Mihaila u desnom. Ikona potiče sa ikonostasa Crkve Roždestva Sv. Jovana u Beogradu, a u Novi Sad su je donele izbeglice u toku seobe 1739. godine.