Po dimenzijama najveće delo u likovnoj zbirci Muzeja grada Novog Sada, „Boj na Kosovu“, nastalo je u Novom Sadu 1929. godine. Jedan od najcenjenijih srpskih međuratnih slikara, Mladen Josić, izradio je ovu monumentalnu istorijsku kompoziciju po porudžbini poznate novosadske porodice Moč, od koje je delo i otkupljeno. Na slici su najuočljivije snažne muskulature muškaraca i konja koje ukazuju na stil konstruktivnog neoklasicizma i tradicionalizma, popularnog u srpskoj umetnosti tokom treće decenije 20. veka. Slika je deo studijske izložbe Odeljenja za kulturnu istoriju, Muzeja grada Novog Sada, gde je predstavljen građanski život Novog Sada od polovine 18. veka do druge polovine XX veka.

Slika Save Šumanovića „Salaš Branjevina“ nastala je 1935. godine, a u Muzej grada Novog Sada je dospela u okviru legata prof. Desanke Kostić, rođake ovog slavnog srpskog slikara. Prikazani salaš nalazi se kod Šida, rodnog mesta Save Šumanovića, a naslikan je nakon njegovog povratka u zavičaj, kada se u potpunosti posvetio slikanju okolnih pejzaža. Interesantan je podatak da je ova slika bila izlagana 1939. godine u Bogradu, na jednoj od malobrojnih izložbi priređenih za života ovog talentovanog umetnika. Slika je deo studijske izložbe Odeljenja za kulturnu istoriju, Muzeja grada Novog Sada, gde je predstavljen građanski život Novog Sada od polovine 18. veka do druge polovine XX veka.

Milenko Šerban, jedan od najpoznatijih novosadskih slikara 20. veka, ovde je sebe naslikao u dobi od 20 godina. Slikarstvo je učio kod Vase Eškićevića, a u Parizu kod Andre Lota, kroz čiji atelje su prošli mnogi srpski slikari tog perioda. U Novom Sadu je mnogo izlagao, a značajan je i njegov rad kao scenografa u Srpskom narodnom pozorištu u Novom Sadu, a posle i u Narodnom pozorištu u Beogradu. Slika je deo studijske izložbe Odeljenja za kulturnu istoriju, Muzeja grada Novog Sada, gde je predstavljen građanski život Novog Sada od polovine 18. veka do druge polovine XX veka.

Poznati srpski vajar Toma Rosandić je autor skulpture manjih dimenzija, izrađene od belog mermera. Figura devojke nastala je u četvrtoj deceniji 20. veka, a njena stilizovana forma podseća na dela Ivana Meštrovića, u čijem ateljeu se Rosandić školovao neko vreme. Delo je dospelo u Muzej grada Novog Sada kao deo zaostavštine dr Branka Ilića, poznatog novosadskog kolekcionara.

Dekorativni paravan, koji je nekada pripadao novosadskoj porodici Moč, delo je Dragutina Inkiostrija Medenjaka, najznačajnijeg predstavnika pokreta secesije u srpskoj likovnoj i primenjenoj umetnosti. Kombinujući internacionalni ar nuvo u rezabariji drveta i narodne motive na tkanom platnu, stvorio je veoma originalan komad nameštaja, veoma popularan u građanskim kućama.

Raskošno zidno ogledalo izrađeno je u stilu drugog rokokoa, najverovatnije u nekoj češkoj radionici. Na široki ram uvijenih linija aplicirani su brojni listići od bezbojnog brušenog stakla, a ravne staklene ploče ogledala gravirane su rokajnim kartušima. Ovakav, izuzetno luksuzan predmet mogao se naći u aristokratskim dobrostojećim građanskim domaćinstvima na području Vojvodine.

U nekoj od nemačkih manufaktura izrađena je srebrna posuda za šećer s poklopcem. Pripada periodu kasnog istoricizma, a elegantna profilacija upućuje na neoklasicističke uzore. Ovakve posude obično su bile deo većih servisa za čaj i kafu.

Staklena karafa sa srebrnim okovima predstavlja izuzetno dekorativan upotrebni predmet iz epohe istoricizma. Nastala je u nekoj od boljih pariskih radionica, u toku druge polovine 19. veka. Par ovakvih karafa je kupila operska pevačica Melanija Bugarinović, čiji je dom na beogradskom Dedinju obilovao sličnim predmetima.

Srebrni pehar zvonastog oblika, nastao je oko 1900. godine u radionici Antipe Ivanova Kuzmičeva, moskovskog zlatara. Presovan i iznutra pozlaćivan, pehar je ukrašen uskim vencima, tipičnim za stil kasnog istoricizma, a jednim delom i secesije.