Zanatstvo

Naziv: 
Crkveni tekstil
Latinica
Opis: 
U Jermenskoj crkvi je, pre njenog rušenja, zatečeno oko 100 primeraka različitog crkvenog tekstila. Njihov oblik i svrha odgovaraju rimokatoličkom crkvenom obredu, što je bilo u skladu s verskom orijentacijom novosadskih Jermena i njihovih sveštenika iz reda mehitarista. Najveći deo sačuvanog tekstila je proizveden u bečkim profesionalnim manufakturama, specijalizovanim za izradu crkvenih stvari. Eksponat je deo izložbe "Jermenska crkva u Novom Sadu - izbrisana baština", autorke Ljiljane Lazić, istoričarke umetnosti i muzejske savetnice.
Mesto nastanka kuluturnog dobra: 
Beč
Država nastanka kulturnog dobra: 
Austrija
Istorijat: 
U oktobru 1963. godine u Novom Sadu je srušena Crkva Sv. Grgura Prosvetitelja, popularno zvana Jermenska crkva. Tokom više od dva veka postojanja, ovaj hram je bio svedok napora njegovih vernika i sveštenika da ga sagrade, održe, obnove i sačuvaju. Nažalost, u decenijama nakon Drugog svetskog rata je podelio sudbinu iščezlih novosadskih Jermena. Rušenje Jermenske crkve predstavlja neizbrisivu grešku u posleratnom urbanističkom planiranju Novog Sada. Deo starog jezgra grada, čija je urbana matrica uspostavljena početkom 18. veka, žrtvovan je savremenoj arhitekturi i novoj saobraćajnici. U sukobu novog i starog, crkva je okarakterisana kao „bezvredno arhitektonsko delo“, čiji opstanak nije neophodan. Generacije Novosađana su tako ostale uskraćene za deo baštine, jedinstvene po svom kulturnom, verskom i arhitektonskom značaju. O životu i poslednjim godinama postojanja Jermenske crkve i njene male zajednice ostala je sačuvana obimna arhivska, dokumentarna i foto-građa, koja otkriva sve okolnosti koje su dovele do tragičnog i nepotrebnog rušenja. Deo dragocene crkvene zaostavštine danas se čuva u Muzeju grada Novog Sada i, nakon pola veka, svedoči o nekadašnjem izgledu Crkve Sv. Grgura Prosvetitelja.
Autor: 
Muzej grada Novog Sada
Datum kreiranja zapisa: 
Monday, September 22, 2014
Kreator: 
Jovanka Lekić
Materijal: 
Tip originalnog kulturnog dobra: 
Format (i) digitalnog dokumenta: 
Fotografije: 
Godina nastanka kulurnog dobra: 
1890
Naziv originalni: 
Crkveni tekstil
Opština: 
Novi Sad
Region: 
Vojvodina
Država: 
Srbija
Oblast: 
Naziv: 
Bista Svetozara Miletića
Latinica
Opis: 
Gipsani model biste Svetozara Miletića, prema bisti Petra Samonova.
Istorijat: 
Deo izložbe "Bela Rusija" Muzeja Vojvodine, autora viših kustosa Veselinke Marković i Aleksandra Petijevića
Autor: 
Muzej grada Novog Sada
Datum kreiranja zapisa: 
Monday, September 22, 2014
Kreator: 
Ognjen Vukmirović
Materijal: 
Tip originalnog kulturnog dobra: 
Format (i) digitalnog dokumenta: 
Fotografije: 
Naziv originalni: 
Bista Svetozara Miletića
Opština: 
Novi Sad
Region: 
Vojvodina
Država: 
Srbija
Institucija: 
Oblast: 
Naziv: 
Zvona Marije Trandafil
Latinica
Opis: 
Zaslugom Marije Trandafil, 1872. godine su izlivena tri zvona za obnovljenu Jermensku crkvu. Izrađena su u Vinernojštatu, najpoznatijoj austrijskoj zvonolivnici u drugoj polovini 19. veka. Na najvećem zvonu (prečnika 65 cm i težine 250 kg) su, u plitkom reljefu, izlivene figure Marije Magdalene, Sv. Katarine i Bogorodice. Stilizovani vegetabilni frizovi ukrašavaju gornji i donji deo zvona.
Država nastanka kulturnog dobra: 
Austrija
Istorijat: 
U oktobru 1963. godine u Novom Sadu je srušena Crkva Sv. Grgura Prosvetitelja, popularno zvana Jermenska crkva. Tokom više od dva veka postojanja, ovaj hram je bio svedok napora njegovih vernika i sveštenika da ga sagrade, održe, obnove i sačuvaju. Nažalost, u decenijama nakon Drugog svetskog rata je podelio sudbinu iščezlih novosadskih Jermena. Rušenje Jermenske crkve predstavlja neizbrisivu grešku u posleratnom urbanističkom planiranju Novog Sada. Deo starog jezgra grada, čija je urbana matrica uspostavljena početkom 18. veka, žrtvovan je savremenoj arhitekturi i novoj saobraćajnici. U sukobu novog i starog, crkva je okarakterisana kao „bezvredno arhitektonsko delo“, čiji opstanak nije neophodan. Generacije Novosađana su tako ostale uskraćene za deo baštine, jedinstvene po svom kulturnom, verskom i arhitektonskom značaju. O životu i poslednjim godinama postojanja Jermenske crkve i njene male zajednice ostala je sačuvana obimna arhivska, dokumentarna i foto-građa, koja otkriva sve okolnosti koje su dovele do tragičnog i nepotrebnog rušenja. Deo dragocene crkvene zaostavštine danas se čuva u Muzeju grada Novog Sada i, nakon pola veka, svedoči o nekadašnjem izgledu Crkve Sv. Grgura Prosvetitelja.
Autor: 
Muzej grada Novog Sada
Datum kreiranja zapisa: 
Friday, September 19, 2014
Kreator: 
Jovanka Lekić
Materijal: 
Tip originalnog kulturnog dobra: 
Format (i) digitalnog dokumenta: 
Fotografije: 
Godina nastanka kulurnog dobra: 
1872
Naziv originalni: 
Zvona Marije Trandafil
Opština: 
Novi Sad
Region: 
Vojvodina
Država: 
Srbija
Oblast: 
Naziv: 
Nameštaj
Latinica
Opis: 
Nameštaj u tzv. stilu drugog rokokoa bio je tipičan za četvrtu i petu deceniju 19. veka u srednjoevropskoj umetnosti. U novosadsku sredinu, kao i u druge provincijske krajeve Habzburške monarhije, stigao je sa izvesnim zakašnjenjem. To je jedan eklektičan stil koji pozajmljuje i kopira elemente sa nameštaja iz 18. veka i prilagođava ih novom ukusu. Noge stolice i stolova se iskrivljuju, pojavljuje se rezbarija, a mašinska obrada postaje sve češća.
Istorijat: 
Deo stalne postavke Muzeja grada Novog Sada, pod nadzorom muzejskog savetnika, istoričara umetnosti, Ljiljane Lazić.
Autor: 
Muzej grada Novog Sada
Datum kreiranja zapisa: 
Wednesday, September 10, 2014
Kreator: 
Ognjen Vukmirović
Stil: 
Materijal: 
Tip originalnog kulturnog dobra: 
Format (i) digitalnog dokumenta: 
Fotografije: 
Opština: 
Novi Sad
Region: 
Vojvodina
Država: 
Srbija
Oblast: 
Naziv: 
Činija
Latinica
Opis: 
Porcelanska činija s poklopcem rad je Bečke manufakture porcelana iz 1812. godine. Izrađena je od belog gleđosanog porcelana, u stilu kasnog klascizma koji prelazi u građanski bidermajer. Odlikuje se odmerenim ukrasom, čistim linijama i odsustvom suvišnih dekorativnih detalja. Ovako luksuzan predmet primenjene umetnosti korišćen je samo u najsvečanijim prilikama..
Mesto nastanka kuluturnog dobra: 
Beč
Država nastanka kulturnog dobra: 
Austrija
Istorijat: 
Deo stalne postavke Muzeja grada Novog Sada, pod nadzorom muzejskog savetnika, istoričara umetnosti, Ljiljane Lazić.
Autor: 
Muzej grada Novog Sada
Datum kreiranja zapisa: 
Tuesday, September 9, 2014
Kreator: 
Ognjen Vukmirović
Epoha: 
Tip originalnog kulturnog dobra: 
Format (i) digitalnog dokumenta: 
Fotografije: 
Godina nastanka kulurnog dobra: 
1812
Opština: 
Novi Sad
Region: 
Vojvodina
Država: 
Srbija
Oblast: 
Latinica
Fotografije: 
AddThis: 
Biografija: 

Umetnički stolar, koji je u Novom Sadu imao radionicu u prvoj polovini 19. veka i pravo na signiranje svojih radova, što je bila značajna privilegija i priznanje za izuzetan kvalitet.

Kategorija: 
Pol: 
Мушки

Krojač

Oblast: 

Krojački zanat je jedan od najstarijih na ovim prostorima.Krojači ili šnajderi koji su šili mušku i žensku odeću po najnovijim modelima iz pariskih,bečkih i peštanskih modnih listova,javljaju se u Vojvodini u 19.veku.Njihova preteča su terzije iz osmanskog perioda i obavljali su sve vrste krojačkih  usluga.Moderna garderoba , do tada privilegija samo najimućnijih postaje dostupna i najširem građanskom sloju.
Krojački zanat je vrsta delatnosti koja se bavi proizvodnjom ili popravkom odela.Majstori koji su„izučili“ ovaj zanat , svoj proizvod su pravili od početka do kraja,ali su se za to obučavali godinama.
Veliki preokret u izradi odeće nastaje otkrićem šivaćih mašina u 19 veku,koje su u početku imale niz nedostataka.Isak Merit Singer 1850.godine je ovaj proizvod doveo do savršenstva i time izazvao pravu revoluciju u izradi odeće.  
Dolaskom industrijalizacije i fabričkih mašina proces izrade se deli na faze,jedni kroje,drugi šiju,treći pakuju. Ovakav način savremenih mašina omogućava snabdevanje tržišta znatno jeftinijim proizvodima od zanatskih i time preovladava.

 

Video zapis: 
Materijal: 
Tip digitalnog dokumenta: 

Šeširdžija

Oblast: 

 Šešir je bio statusni simbol građanstva i obavezan deo,kako muške tako i ženske građanske odeće.Najčešće se javljao u dve osnovne forme : šešir sa obodom i bez oboda. Uglavnom je izrađivan od filca i pletene slame ili like,koja je bojena ili lakirana,takođe i od biljnih vlakana,svile,vune,kože,platna,baršuna,dabrove ili zečje dlake.
U staro doba šešir su ljudi nosili da bi zaštitili glavu od kiše,snega,sunca. Verovatno je u hladnijim područjima bio napravljen od kože,zbog toplote.Tako su kasnije nastajali vojnički šlemovi. Kod nekih naroda šlemovi su služili da izdrže udarac mača ili strele,dok su kod primitivnijih pravljeni vrlo šareni šeširi groznog oblika,čija je namena bila zastrašivanje neprijatelja.Dešavalo se i da u nekim zemljama šešir bude predmet počasti,kao npr.kada papa daruje posvećeni šešir kardinalima i istaknutim vernicima,ali i simbol poruge u Nemačkoj i Francuskoj bankroteri izloženi javnosti su dobijali žuti ili zeleni šešir.
Vremenom je svaka zemlja i svaki narod usavršio svoj stil od pokrivača za glavu ili ukrasa,do namene za verske obrede. Do 1960-ih, šešir je bio skoro obavezan odevni predmet kod oba pola, ali od tada se ređe nosi, najčešće u elegantnijim odevnim kombinacijama ili kao zaštita od vremenskih uticaja.

 

Video zapis: 
Materijal: 
Tip digitalnog dokumenta: 

Pages

Subscribe to RSS - Zanatstvo