Bogojavljenje  je hrišćanski praznik kojim se slavi objava Boga čovečanstvu u ljudskom liku, u osobi Isusovoj, a obeležava se 6. januara.Na Zapadu, u Rimokatoličkoj Crkvi, Božić se počeo slaviti pre Bogojavljenja, a datum Božića bio je 25. decembar. Kad je s Istoka krajem 4. veka uvedeno slavlje Bogojavljenja 6. januara, Božić je ostao praznik Isusovog rođenja, a Bogojavljenje je naglašavalo spomen pohoda triju Mudraca i Isusovo krštenje. Usto, razdoblje između ova dva blagdana počelo se profilirati kao božićno vrijeme u liturgijskoj godini, koje će kasnije biti produženo sve do 2. februara.U srednjem veku uz ovaj je praznik osobiti naglasak stavljen na poklonstvo trojice kraljeva. Trojica Mudraca iz Evanđelja po Mateju (2,1-12), vrlo su rano počeli biti poštovani kao »kraljevi«, na šta je uticao tekst proroka Izaije, gde se kaže: „K tvojoj svetlosti koračaju narodi, i kraljevi k istoku tvoga sjaja“ (60,3). Usto, u franačkoj državi, u Kölnu, uspostavljeno je svetište u kojem su se čuvale relikvije Svetih triju kraljeva. Ovo je svetište postalo središtem hodočašća naroda iz mnogih delova središnje, zapadne i severne Evrope (postoje podaci i o hrvatskim hodočasnicima. Posljedica takvog velikog pokreta hodočasnika bilo je gotovo potpuno poistovećivanje praznika Bogojavljenja s isključivim spomenom ovih kraljeva, kojima je tradicija nadenula imena Melkior, Gašpar i Baltazar. Nakon Drugog vatikanskog sabora božićno vreme završava prvom nedeljom nakon Bogojavljenja, a na tu se nedelju slavi Krštenje Gospodinovo. Samo Bogojavljenje ostaje i dalje svetkovina Božje objave u kojoj se spominje pohod trojice Mudraca, Isusovo krštenje i Isusovo čudo na svadbi u Kani Galilejskoj, gde se Isus, na početku svoga javnog delovanja, objavljuje kao onaj koji ima moć pretvoriti vodu u vino, čime posredno navešta i ustanovljenje euharistije. Izvor

Izvor: Vikipedija

Duhovi, trojice, trojčindan ili pedesetnica (grč. πεντηκοστή pentekostē - pedeseti dan) je hrišćanski praznik kojim se proslavlja silazak svetog Duha na apostole u Jerusalimu, 50 dana nakon Hristovog Vaskrsenja. Odatle i izraz proslava pedesetnice, pentekoste itd. Hrišćani ovaj praznik slave i kao dan „rođenja Crkve“ budući da Dela Apostolska donose da su apostoli puni Duha Svetoga govorili tako da su ih mogli razumeti ljudi svih naroda i jezika, a mnoštvo se „dalo krstiti te su primili Duha Svetoga“. Inače to je i jasno otvaranje spasonosnog poslanja Crkve prema svima a ne samo prema Jevrejima. U hramove se unosi sveža zelena trava i cveće. Posle svete liturgije služi se večernje, na kome se kleči i pletu venci od trave i cveća. Ti venci se nose kući i stavljaju pored ikone i kandila na zid.Ovaj praznik slave katolici, pravoslavci i mnoge druge hrišćanske crkve.

Извор: Vikipedija

Sveti Valentin bio je sveštenik i mučenik, a živeo je u 3. veku. Pogubljen je 269. godine odsecanjem glave u doba kad je Rimskim carstvom vladao car Klaudije. Kasnije je car Julije I u 4. veku nad njegovim grobom podigao baziliku, te se od tada taj svetac počeo poštovati među hrišćanima. U 15. veku je ovaj svetac povezan s praznikom zaljubljenih, što se održalo do danas. Sveti Valentin u katoličkoj Crkvi slavi se 14. februara, kao neobavezan imendan. Običaj da se Valentin smatra svecem i zaštitnikom zaljubljenih dolazi i od dana njegova slavlja. Naime, nekada se životni ritam vernika ravnao prema crkvenim praznicima. Crkva je od vernika tražila, da venčanja ne slave u vreme velikih praznika (na Božić, na Uskrs) jer su oni zasebna slavlja cele zajednice, a najposle je tražila, da se ne priređuju bučne svadbe u liturgijski posebnim vremenima adventa (došašća) i korizme, već izvan takvih razdoblja. A datum 14. februara pada poslije božićnih praznika, a neposredno pre korizme. Sveti Valentin se počeo slaviti već u ranom srednjem veku, naročito u Engleskoj, a posle u celome svetu. Običaj biranja odabranice na Valentinovo najpre se proširio u Englesku i Škotsku. Poznato je da su u 16. veku mladići ostavljali ljubavne poruke i čestitke na pragu svoje odabranice. Čestitke su bile pažljivo izrađene, obrubljene čipkom ili ukrasnom vrpcom i to su verovatno bile prve čestitke i razglednice ikada poslate. Hrišćanstvo nikad ne uništava ono što je dobro, nego sve lepe i dobre ljudske običaje iz raznih naroda i društava uklapa u novi, hrišćanski život tih naroda, pa tako dolazimo do pretpostavke kako je običaj slavlja Valentinova kao dana zaljubljenih, kada se izmenjuju pisma i ljubavne poruke, zapravo spone simpatičnih paganskih običaja i moguće Valentinove angažovanosti oko mladih parova.

Извор: Vikipedija

Presveto Trojstvo je katolički praznik, jedan od najvažnijih u crkvenoj godini. Slavi se u prvu nedelju nakon praznika Duhova (nedelja pre praznika Tijelovo). Za Katoličku Crkvu, svetkovina je u čast Presvetog Trojstva. Za Katoličku Crkvu, svetkovina je u čast Presvetog Trojstva. Sveto Trojstvo je hrišćansko učenje koje uči da postoji samo jedan Bog koji se uobličuje u trim a osobama: Ocu, Sinu (Isusu Hristu) i Duhu Svetome. Ovakvo verovanje je prihvaćeno na Prvom nikejskom saboru, verujući da je to verovanje utemeljio sam hris. Hrišćani dokaz za ovo verovanje nalaze u Bibliji: " Kada se krstio sav narod, krstio se i Isus. I dok se molio, rastvori se nebo, siđe na njega Duh Sveti u telesnom obličju, poput goluba, a glas se s neba zaori: "Ti si Sin moj, Ljubljeni! U tebi mi sva milina! (Lk 3, 21-22) ". Ovu proslavu ne prihvataju hrišćanske zajednice kao što su arijanci, untarijansi i Jehovini svedoci. Postoji biljka, trojačka ruža ili božur (lat. Paeonia) nazvana tako, jer cveta otprilike na praznik Presvetog Trojstva.

Tekst: Vikipedija

Slika:Blogospevi

Duhovi, trojice, trojčindan ili pedesetnica je hrišćanski praznik kojim se proslavlja silazak svetog Duha na apostole u Jerusalimu, 50 dana nakon Hristovog Vaskrsenja. Odatle i izraz proslava pedesetnice, pentekoste itd. Naziv Duhovi je doslovce preuzeto iz staroslovenskog, gde je to genitiv jednine, a zapravo se odnosi na Duha Svetog koji je jedan, a ne na više duhova kako se to odomaćilo u imenu koje ovaj praznik danas nosi.Hrišćani ovaj praznik slave i kao dan „rođenja Crkve“ budući da Dela Apostolska donose da su apostoli puni Duha Svetoga govorili tako da su ih mogli razumeti ljudi svih naroda i jezika, a mnoštvo se „dalo krstiti te su primili Duha Svetoga“. Inače to je i jasno otvaranje spasonosnog poslanja Crkve prema svima a ne samo prema Jevrejima.

Izvor:Vikipedija