Nakon studija u Minhenu, radio je u Beogradu, a zatim se u Dubrovniku posvetio brizi o kulturnim spomenicima kao konzervator. Stvarao je pejzaže (mahom iz okoline Dubrovnika), portrete i istorijske kompozicije. Njegovo najpoznatije delo je velika istorijska kompozicija „Ulazak (Dolazak) cara Dušana u Dubrovnik“, za koju je dobio bronzanu plaketu na svetskoj izložbi u Parizu 1900. godine. Bio je rimokatoličke veroispovesti. Osnovnu školu i gimnaziju je 1883. godine završio u Dubrovniku i posle je tri godine studirao teologiju u Zadru. 1886. godine je otišao na studij u umetničkoj akademiji u Minhenu u Nemačku i diplpmirao je 1893. godine a zatim putovao po Rimu i Parizu. Od 1898. se nastanio u Beogradu i tu predavao u Drugoj beogradskoj gimnaziji i Umetničko-zanatskoj školi, a jedno vreme je bio i predavač crtanja kraljeviću Aleksandru Karađorđeviću.

U sklopu delegacije koja je predstavljala Kraljevinu Srbiju na Svetskoj izložbi u Parizu 1900. godine, Marko Murat se predstavio istorijskom kompozicijom „Ulazak (Dolazak) cara Dušana u Dubrovnik“, za koju je nagrađen bronzanom plaketom. Pored njega, u delegaciji je učestvovao i Paja Jovanović sa monumentalnom kompozicijom „Proglašenje Dušanovog zakonika“, za koju je dobio zlatnu plaketu. Za vreme rata je bio u Dubrovniku i tu je hapšen i proganjan (kao Srbin, katoličkog verskog opredeljenja) od austrijskih vlasti. Posle rata je postao upravnik za nadleštvo umetnosti i spomenike u Dubrovniku. Bio je jedan od prvih impresionista na slovenskom jugu koji je dosledno radio u pleneru i tako izradio mnoge pejzaže iz Dubrovnika i njegove okoline a radio je i istorijske kompozicije kao i portrete. Vremenom je njegova paleta postala zatvorenija i likovi plastičniji.

Izlagao je na svim značajnijim izložbama u Jugoslaviji u Beogradu i Zagrebu ali i u inostranstvu u Sofiji, Minhenu, Parizu, Rimu, Beču, Londonu itd.

Studirao je slikarstvo na Akademiji Kolarosi i kod Andrea Lota u Parizu. Po povratku počinje da radi kao profesor crtanja u zanatlijskoj školi u Novom Sadu. Tridesetih godina počinje da radi kao scenograf Srpskog Narodnog pozorišta i Narodnog pozorišta Dunavske banovine u Novom Sadu. Posle Drugog svetskog rata radio je kao kustos i upravnik Muzeja Matice srpske u Novom Sadu, do 1948. godine, kada prelazi u Beograd gde je radio kao scenograf u Jugoslovenskom dramskom pozorištu, a kasnije kao profesor na Akademiji primenjenih umetnosti i Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu. Samostalno je izlagao od 1926. godine. Bio je član grupa "Oblik" i „Šestorica“. Još za njegovog života organizovano je nekoliko retrospektivnih izložbi njegovih dela: u Beogradu 1966. i 1974., u Novom Sadu 1968. iu Sremskoj Mitrovici 1974. godine. Njegovi omiljeni motivi bili su mrtva priroda i enterijer, ali u okviru njegovog opusa srećemo i pejzaže, kao i brojne portrete. Prethodni period njegovog stvaralaštva obeležen je tendencijama ka kolorističkom ekspresionizmu, dok se njegov kasniji opus svrstava u okvire srpskog intimističkog slikarstva. Kasnije se u njegov slikama postepeno gubi motiv i one se približavaju apstrakciji.

Slikar. (Informacije trenutno nedostaju)