Manastir Jazak je manastir Srpske pravoslavne crkve koji se nalazi na Fruškoj gori, eparhija sremska. Izgrađen je 1736. godine na ravnom završetku male kotline, između dva proplanka, na južnoj padini Fruške gore, na potezu poznatom pod imenom Gradac. Manastirski kompleks se sastoji od crkve sa zvonikom, okruženoj sa tri strane konacima, dok je sa četvrte strane zid i zasvođeni ulaz u manastirsku portu. U sredini porte je manastirska crkva sa trospratne zvonikom. Neposredno uz manastir, na putu prema selu Jazak, nalazi se manastirski prnjavor, a na udaljenosti oko dva kilometra, severno od manastira, nalaze se ostaci manastira Stari Jazak, koji je rema predanju, osnovao je sv. Despot Jovan Branković, mlađi sin sv. Stefana Slepog i sv. Majke Angeline. Bio je posvećen Vavedenju Presvete Bogorodice (21 novembar/ 4 decembar).

Prvi pisani podatak potiče iz 1522. godine. Pominje se u rukopisnom Triodu koji je prepisivao jazački monah Lavrentije.

Starom Jasku kao ženskom manastiru nije bio suđen dug život i već 1774. godine biva ukinut, a po naređenju austrijskih vlasti on je ne samo raseljen već i srušen. Osim toga bili je naređeno da se tri preostale kaluđerice vrate svetovnom životu (igumanija Nastasija, Epistimija i Teofana). Ipak, to nije bio njegov kraj jer naređenje nije do kraja izvršeno tako da još 1775. godine postoje i manastirska crkva i ćelije, ali sada u sasvim lošem stanju. Čak i nakon rušenja on je postao mesto gde se narod okupljao o Bogorodičine dane. Poslednja igumanija manastira je bila Nastasija (rodom iz Iriga) koja je sa monahinjom Epistimijom (inače, svojom ćerkom) i Teofanom zatvorila manastir.

Najslabije očuvana umetnost u manastirima je freskoslikarstvo. Sačuvane su u samo nekoliko manastira i sasvim su različite vrednosti. Najstarije su one u Velikoj Remeti, Krušedolu i Hopovu. Skoro redovno se neopravdano istiskuje umetnost opreme crkvenih rukopisnih knjiga minijaturama, koja je bila naročito razvijena tokom XVI i XVII veka. Istovetna je situacija i sa graverskim radovima gde se naročito isticao Hristofor Zefarović (1741. izdao čuvenu Stematografiju) i Zaharija Stefanović Orfelin. Iz oblasti primenjene umetnosti svakako je najznačajnija ona sa radovima u metalu. Od metala najvećim delom se koristilo srebro. U toku II svetskog rata stradali su manastirski konaci, dok je crkva ostala neoštećena. Slava manastira Jazak su Duhovi (Trojice) - 50. dan posle Vaskrsa.