Manastir Novo Hopovo, sa crkvom sv. Nikole po svojoj arhitektonskoj vrednosti predstavlja najznačajniju sakralnu građevinu svoje epohe na ovim prostorima. Prvi pisani pomen manastira je iz 1451.godine. Sadašnja crkva je podignuta 1575-1576. godine, a zvonik sa malom kapelom na spratu ozidan je 1751-1758 godine.

Postoji i predanje po kom je manastir osnovao despot Đorđe Branković početkom 16 veka. Kada je nestalo despota i plemića, sam narod je preuzeo na sebe brigu o crkvama i manastirima i tako nastavio da održava nemanjićku zadužbinsku tradiciju. Pri podizanju Novog Hopova prvi put se javljaju građani kao ktitori jednog velikog manastira.

Crkva je vrlo lepo sagrađena, pa je i danas jedan od najlepših arhitektonskih objekata na Fruškoj gori. Ona je poslužila za uzor pri gradnji crkve sv. Nikole u Irigu, manastiru Privina glava, Maloj Remeti, crkvi u Neradinu i dr.

Među fruškogorskim manastirima, Hopovo, kao književni i prepisivački centar, zauzimao je jedno od prvih mesta.

Crkva je po prvi put oslikana 1608. godine. Ne zna se ko su bili autori, ali se pretpostavlja da su to bili neki slikari iz Svete gore, sa kojima su održavane tesne veze.

Od obnavljanja Pećke patrijaršije 1554. godine, Hopovo je druga rezidencija beogradsko-sremskog mitropolita. S toga su sremsku eparhiju u 18. veku nazivali i hopovska eparhija.

U Hopovo je 1757. godine došao Dimitrije Obradović, koji je tamo bio zamonašen, i dobio ime po kom je i danas poznat, Dositej. Za vreme Dositejevog boravka u Hopovu je osnovana zografska škola za izradu ikonostasa.

U manastirskoj riznici čuvano je jedno jevanđelje iz 1609. godine, petohlebnica iz 1663. godine, prestoni krst rađen 1654. godine, bakrorez iz 1756. godine.

U Hopovu je u dva maha, kratko vreme, postojala monaška škola, i to prvi put od 1815. do 1819. g., a drugi put od 1893. do 1899.

Danas je manastir obnovljen, a čine ga crkva, tri krila konaka, zvonik, ogradni zid i ekonomske zgrade.