Manastir Šišatovac, sa crkvom posvećenom Rođenju Bogorodice, smešten na zapadnom delu Fruške gore, na izvoru reke Remete, 1520. osnovao je žički iguman Teofil sa monasima Ilarionom i Visaridnom na mestu male crkve Sv. Nikole, zvane Remetske po istoimenoj reci na kojoj je sagrađena. Današnja crkva izgrađena je 1778. zaslugom vršačkog episkopa Vićentija.

To je trikonhalna građevina velikih dimenzija, sa kupolom nad presekom transepta i uzduženog broda i visokim zvonikom na zapadnom pročelju, koji je sagrađen u baroknom stilu. Šišatovačka crkva se od ostalih fruškogorskih manastira izdvaja po bogato raščlanjenim fasadama od kamena i opeke, u kojima se vidi osećaj graditelja za plastično rimovanje oblika.

Ikonostas i zidne kompozicije rad su Grigorija Davidovića Opšića iz 1794. Manastir je tokom prve polovine 19. veka bio stecište obrazovanih Srba, kada su kao gosti arhimandrita Lukijana Mušickog u njemu boravili Vuk Karadžić i Filip Višnjić.

Manastir Šišatovac se nalazi na južnim padinama zapadnog dela Fruške Gore u blizini istoimenog naselja i izvora potočića Remete. U početku se manastir zvao Remetica ili Remetski manastir i posvećen je bio sv. Nikoli.

Prema "Svitku zaveštalnom" žički monasi predvođeni svojim igumanom Teofanom (Teofilom) početkom 16. veka pobegli su od turskig zuluma u Srem i tu su našli malu staru crkvicu posvećenu sv. Nikoli. Oni su tu crkvu srušili i na istom mestu podigli 1520. novu i posvetili je Rođenju presvete Bogorodice. (Ilarion Ruvarac je mislio da to nije moglo biti 1520., već između 1545. i 1550. g.) Taj novi manastir se od druge polovine 16. veka naziva Šišatovac. Godine 1543. prenete su u Šišatovac mošti sv. Stevana Štiljanovića iz Šikluša u Baranji. Svečevo telo počivalo je u orahovom kivotu ukrašenom sedefom do 1760., kada je o trošku Vićentija Popovića, vršačkog episkopa, izrađen nov, bogato ukrašen metalni kivot.

Prvobitna crkva nije sačuvana i brzo je srušena. 1634. godine primorski majstori Jovan i Gašpar sagradili su od kamena dvokupolnu crkvu, koja je bila pokrivena hrastovom šindrom. 1742. godine sagrađen je četvorospratni zvonik kvadratnog preseka prilogom Vuka Isakoviča (glavni junak "Seoba" M. Crnjanskog)

Vićentije Popović, kao arhimandrit šišatovački, porušio je staru teskobnu dvokupolnu crkvu i počeo da zida novu, sadašnju crkvu. Zidanje je trajalo 20 godina, od 1758. do 1778., a osim Vićentija Popovića, koji je postao vršački episkop, veliki priložnici su bili kapetan Trifun Isaković, oberkapetan Jovan i njegov brat obrster Josif Monasterlija, a takođe i potpukovnik Sekula i njegov brat kapetan Jeftan Vitković. Ono što na njoj odmah privlači pažnju jeste njena veličina koja prelazi u monumentalnost, tako da i po tome odstupa od ostalih, daleko manjih, fruškogorskih manastirskih crkava. U njenoj arhitekturi ne samo da potpuno preovlađuje barok, već su i njeni prozori (njih 9) izrađeni u gotskom stilu, što je jedini primer takve gradnje na Fruškoj gori. Kapela, posvećena Sv. Petru i Pavlu, sagrađena je u baroknom stilu 1750. godine. Zgrade konaka su okruživale crkvu sa tri strane, dok je četvrtu, severnu, zatvarao hram. Konačni izgled konaci su dobili krajem 18. i početkom 19. veka, a obnovljeni su posle požara 1849. godine.