Stojeća lampa sa širmom i slikanim ekranom izrađena je u Francuskoj krajem 19. veka. Abažur je izrađen od svile i zlatne čipke, ekran oslikan uljanom bojom, a okovi oblikovani od cizelirane bronze na osnovi od mahagonijevog drveta. Iako je već prilagođena za korišćenje električne energije, forma i materijali od koga je lampa izrađena ukazuju na privrženost bogate građanske klase aristokratskim formama 18. veka.

Elegantan stočić za šivenje u stilu Bul (Boulle) izrađen je od lakovanog drveta, a za njegovo ukrašavanje upotrebljeni su brozani okovi i intarzije, kao i raznobojne sedefne pločice, inkrustirane u gornju ploču i bočne strane. Ovaj komad je krajem 19. veka kupljen u Italiji za punoletstvo Danice Savić, ćerke Mite Savića, novosadskog kafedžije i trgovca, nekadašnjeg vlasnika kafane "Bela lađa".

Par jednokrilnih ormana ima naglašene eklektičke elemente koji su posebno izraženi u apliciranoj rezbariji. Volute i stilizovane lozice sa cvetovima i listovima postavljene su na svim vidnim površinama, a u njihovoj izradi korišćena je i mašinska obrada. Ormani su izrađeni u Futogu tokom poslednje trećine 19. veka.

Činija sa plavim staklenim umetkom je nemački proizvod s kraja 19. veka. Pripada vrsti koja se nazivala holandsko srebro, jednoj dosta jeftinoj masovnoj produkciji koja je na serijski način kopirala stare barokne i rokajne ukrasne oblike. Ovakva činija najčešće je stajala u građanskim salonima kao reprezentativan ukrasni detalj.

U muzejskoj zbirci predmeta primenjene umetnosti nalazi se i kolekcija tepiha, nastalih u raznim evropskim i azijskim radionicama tokom 19. i 20. veka. Tepih manjih dimenzija, imao je molitvenu ulogu. Izrađen je u skopskoj ili sarajevskoj tkaonici tepiha u trećoj deceniji 20. veka. Njegova interesantna ornamentika kopira maloazijske uzore.

Zahvaljujući trgovačkim vezama Novosađana i tranzitnom položaju grada, u novosadskim enterijerima se krajem 19. veka pojavljuju i predmeti iz Azije. Pored tepiha, donose se i takvi komadi kao što su ove nargile, inače carigradski rad iz 18. veka, koje su već tada kupljene kao suvenir. U novosadskoj sredini ovaj predmet nije imao praktičnu, već dekorativnu ulogu.

Nameštaj u tzv. stilu drugog rokokoa bio je tipičan za četvrtu i petu deceniju 19. veka u srednjoevropskoj umetnosti. U novosadsku sredinu, kao i u druge provincijske krajeve Habzburške monarhije, stigao je sa izvesnim zakašnjenjem. To je jedan eklektičan stil koji pozajmljuje i kopira elemente sa nameštaja iz 18. veka i prilagođava ih novom ukusu. Noge stolice i stolova se iskrivljuju, pojavljuje se rezbarija, a mašinska obrada postaje sve češća.

Polovinom 19. veka, sa sve većom popularnošću stila drugog rokokoa, velika i raskošna ogledala ponovo ulaze u modu. Kao i vek ranije, drvorezbareni ramovi se obilno pozlaćuju, čime su ovakvi predmeti postali veoma raskošni detalji enterijera. Ovakva ogledala su mogle da priušte samo bogate porodice koje su njima ukrašavale svoje salone i predvorja.

Višebojno dekorisana i pozlaćena čaša sa grbom Srbije izrađena je u drugoj polovini 19. veka u nekoj od srpskih fabrika stakla. Cvetna dekoracija u crvenoj boji tipična je za period kasnog bidermajera. U građanskim salonima toga vremena ponekad su čitave vitrine bile pune ovakvih dekorativnih suvenira kao znak da je sopstvenik mogao sebi da priušti skupa putovanja po mondenim i banjskim mestima.

Raskošni luster u obliku gondole je češki rad iz druge polovine 19. veka, u čijem oblikovanju je upotrebljeno bezbojno i braon staklo. Izveden je u kombinaciji osvetljenja sa svećama i petrolejskom lampom, jer u poslednjim decenijama 19. veka osvetljenje na petrolej skoro u potpunosti zamenjuje dotadašnju upotrebu sveća.