Staklena žardinjera sa izgraviranim cvetnim granama, privlači pažnju svojim interesantnim oblikom. Ona je više ukrasni, nego praktičan predmet, kakav se mogao videti u brojnim salonima 19. veka. Dok je širi deo služio kao mali akvarijum, u srednji, izduženi, stavljao se buket cveća, čime se dobijala interesantna dekorativna kombinacija flore i faune.

Servis za kafu, odnosno čaj, proizvod je slavne Pirkenhamerove manufakture porcelana u Češkoj, čiji su proizvodi bili vrlo cenjeni i traženi radi kvaliteta izrade, tipičnog kobaltno-plavog dekora i blistave pozlate. Zahvaljujući činjenici da ovakvo posuđe nije bilo u svakodnevnoj upotrebi, već je, izloženo u salonskim vitrinama, više služilo za reprezentaciju i pokazivanje imovinskog statusa jedne građanske kuće, ono je ostalo očuvano do današnjeg vremena. Ovaj komplet je značajan i po tome što je pripadao porodici poznatog srpskog slikara Save Šumanovića.

Sat u zastakljenoj kutiji je kasnobidermajerski rad na kome se već primećuju rokajni detalji. Interesantan je i po tome što je nekada imao muzički automat koji je na svaki puni sat svirao tada popularne melodije. Jedna od njih je bila i arija iz opere „Norma“.

Regal jednostavne kubične forme primer je luksuznog građanskog nameštaja iz polovine 19. veka. Solidna i skupa ručna izrada podrazumevala je upotrebu fino politiranog furnira koji je mobilijaru davao visoki sjaj. Interesantan detalj ovog komada su i ladice od kojih je jedna služila kao mali sekreter.

Porcelanska činija s poklopcem rad je Bečke manufakture porcelana iz 1812. godine. Izrađena je od belog gleđosanog porcelana, u stilu kasnog klascizma koji prelazi u građanski bidermajer. Odlikuje se odmerenim ukrasom, čistim linijama i odsustvom suvišnih dekorativnih detalja. Ovako luksuzan predmet primenjene umetnosti korišćen je samo u najsvečanijim prilikama..

Zidni sat u zastakljenoj kutiji karakterističan je za područje srednje Evrope u prvoj polovini 19. veka. Diskretni ukrasni detalji su slični onima koji su se mogli naći na nameštaju iz tog perioda, dok je upotreba pozlate bila uobičajena u oblikovanju predmeta primenjene umetnosti. Ovaj dobro očuvani sat potiče iz kuće nekada vrlo bogate i značajne novosadske porodice Latinčić.

U kolekciji porcelana u Muzeju grada Novog Sada posebno se ističe par vaza, remek-dela Bečke manufakture porcelana iz 1805. godine, od kojih je izložena samo jedna. Izrađene u duhu klasicizma, majstorski slikane i raskošno pozlaćivane, izvedene su iz tri dela: okruglog postamenta, tela s drškama u obliku maskerona i poklopca. Slikane partije na vazama su posebno interesantne jer, u skladu sa uobičajenim likovnim temama iz tog vremena, prikazuju mitološke ljubavne teme.

Veliki stojeći sat sa drvenim kućištem je rad sajdžije Džona Rajlija iz Dablina, iz oko 1790. godine. Pripada epohi bidermajera, odnosno tzv. Heplvajt stilu koji je bio karakterističan za engleski nameštaj iz tog perioda. Interesantan je podatak da je ovaj sat dobio na poklon srpski mitropolit Josif Rajačić od engleskog konzula u Beču početkom 19. veka.

Mesingani, posrebreni čirak pripadao je nekadašnjem inventaru Saborne crkve u Sremskim Karlovcima. Kao serijski rad, verovatno je izrađen u nekoj od zanatskih radionica Habzburške monarhije krajem 18. ili početkom 19. veka. U sistemu dekoracije vidljivi su barokno-rokajni elementi, kao što su volute, kartuši i floralni ukrasi.

Urna od bezbojnog kristalnog stakla i pozlaćene bronze predstavlja luksuzni proizvod iz epohe klasicizma. Najverovatnije je francuski rad s početka 19. veka, kada se u Evropi pojavio novi umetnički stil - ampir. Spoljna površina posude ukrašena je tzv. dijamantskom fasetažom, a od metala su izrađeni postolje, drške u obliku ovnujskih glava i vrh poklopca u obliku šišarke.