Stono ogledalo češke proizvodnje je dospelo u Muzej grada Novog Sada u okviru legata profesorke Desanke Kostić. Oblikovano je u stilu istoricizma kraja 19. veka, a izrađeno od bezbojnog brušenog stakla, koje je u pojedinim delovima bojeno karakterističnom nijansom plave boje. Ovakva ogledala bila su korišćena najviše od strane ženske populacije.

Komplet fajansnog toaletnog posuđa, ukrašen diskretnim cvetnim motivima, sastoji se iz: lavora, bokala za vodu, noćne posude i tanjirića za sapun. Bili su to uobičajeni predmeti svake spavaće sobe, a u njima se vidi odraz višeg nivoa higijene kod širih slojeva gradskog stanovništva druge polovine 19. veka.

Zidni sat u zastakljenoj kutiji ima oslikani brojčanik, klatno i teg, a izrađen je u altdojč stilu. Pozlaćeni floralni detalji u reljefu i naslikana sentimetnalna scena sasvim su u skladu s ukusom prigradske sredine gde su ovakvi predmeti bili veoma popularni i masovno korišćeni.

Nameštaj u tzv. staronemačkom - altdojč stilu bio je vrlo popularan kod srednje imućnog građanskog staleža i obogaćenog seoskog stanovništva iz okoline većih gradova. To je stil koji se proširio iz Nemačke u drugoj polovini 19. veka kao istoricistička kopija nemačkog renesansnog nameštaja, a u Vojvodini se proizvodio sve do treće decenije 20. veka. Izrađivao se tipski, sa ručno izrađenim detaljima i bio je znatno jeftiniji od klasično izrađivanog nameštaja. Ovde izloženi nameštaj ima uobičajeni oblik; salonska garnitura se sastoji iz sofe, 4 fotelje i stola, a spavaću sobu čine par kreveta, ormarića i ormara, kao i "vaštiš" - umivaonik sa mermernom pločom.

U maloj kolekciji izloženih gramofona, dekorativnošću i veličinom izdvaja se komad marke „Zonofon“ (Zonophon), izrađen u Nemačkoj oko 1900. godine. Kruškasta truba je iznutra plavo obojena i ukrašena cvetnim buketima. Ovakvi gramofoni su početkom 20. veka postali obavezan muzički rekvizit u novosadskim kafanama i dobrostojećim građanskim kućama.

Srebrna i pozlaćena lira je darovno priznanje kralja Aleksandra Karađorđevića, nekad izvrsnom, Ženskom pevačkom društvu iz Novog Sada za postignute uspehe na evropskim takmičenjima između dva svetska rata. Vođa ovog udruženja, gospođa Milica Moč, inače poznata kao doajen muzičkog života u Novom Sadu, sačuvala je ovu liru i poklonila je Muzeju grada u znak sećanja i kao svojevrsni omaž bogatoj muzičkoj prošlosti našeg grada.

Jedan od najinteresantnijih predmeta u zbirci predmeta vezanih za muzički život Novog Sada je jubilarni pano Srpskog zanatlijskog pevačkog društva „Neven“. Izrađen je 1925. godine, povodom slave društva, u novosadskoj gravernici „Papirplastika“. Na drvenoj podlozi okačene su metalne značke sa imenima članova društva, duhovito aranžirane u obliku lire i lovorovih grančica.

Harmonijum, izrađen od drveta, pripadao je novosadskom kompozitoru, tamburašu i horovođi Marku Nešiću. Sličan orguljama, ovaj instrument ima prostor u kome su smešteni klavijatura i mehovi sa vazduhom. Male dimenzije i praktičan oblik ukazuju da je tip putnog harmonijuma koji su profesionalni muzičari mogli da nose sa sobom.

Jednokrilna komoda potiče iz kuće Dimitrija Savića, novosadskog trgovca i kafedžije. To je francuski rad iz sedme decenije 19. veka, u stilu Bul, odnosno tzv. Napoleon III. Komoda je okovana bronzanim aplikacijama i intarzirana sedefom, a gornja ploča izrađena je od tamnog mermera, što je bilo uobičajeno za ovakav nameštaj. Kupljena je u Budimpešti krajem 19. veka i, najverovatnije, brodom dopremljena u Novi Sad.

Skupocenom izradom ističe se japanski komad koji je u Muzej grada Novog Sada dospeo u okviru legata dr Branka Ilića. Sve do početka 20. veka, paravani su bili obavezan deo spavaće sobe svake bogatije kuće, u skladu s moralom tadašnje građanske sredine. Ovaj komad je primer luksuzne eksportne robe za Evropu, a u njegovoj izradi korišćeno je rezbareno i lakovano drvo, sedef i slonovača.