Završio je Učiteljsku školu u Somboru, a glumu diplomirao na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu. Odigrao u pozorištu preko 4000 hiljade predstava. Igrao je u više od 40 filmova, TV serija, TV drama, većinom u glavnim ulogama. Najpoznatije uloge u pozorištu su mu: Šekspirov „Hamlet“ u režiji oskarovca Jiržija Mencla na dubrovačkim letnjim igrama, Knjaz Nikola u predstavi „Dugo putovanje u Jevropu“, Stevana Koprivice, Amadeus u „Amadeusu“ Pitera Šefera u režiji Paola Mađelija, Bondova „Luda“ u režiji Slobodana Unkovskog, u Beogradskom Dramskom Pozorištu. Igrao je u hitovima Zvezdara Teatra: “Mrešćenje šarana”, Ace Popovića, “Original falsifikata”, Radeta Radovanovića, “Mala”, Radoslava Pavlovića, “Urnebesna tragedija”, Dušana Kovačevića. Igrao je Molijerovog „Don Žuana“ , „Rucanteovu“ „Mušicu“, Mara u “Mara Sad” u Pozorištu Dvorištu. Igrao je u predstavi „Venčanje“ Vitolda Gombroviča U Srpskom Narodnom Pozorištu u Novom Sadu, koju je režirao jedan od najboljih reditelja, Poljak, Jerži Jarocki.

Sjane kreacije je ostvario u filmovima "Hajka" (1977), „Svetozar Marković“ (1981), „Igmanski marš“ (1983), „Tako se kalio čelik“ (1988), „Original falsifikata“ (1991), „Tito i ja“ (1992), „Podzemlje“ (1995), „Balkanska pravila“ (1997), „Bure baruta“ (1998), "Belo odelo" (1999), "Bumerang" (2001), „Mali svet“ (2003), „Pad u raj“ (2004), „San zimske noći“ (2004). „Sveti Georgije ubiva aždahu“ 2009. Igrao je i van granica Srbije: Kralj Lopova i „Druga žena“...

Okušao se i kao reditelj i producent filma „Belo odelo“. Posle toga je kao producent napravio 10 filmova. Kao reditelj i producent, snimao je i svoj drugi film „Beli lavovi“ 2011.

Napisao je i dva romana; „Belo odelo“ i „Kako sam dobio Oskara“.

Kao tinejdžerka preselila se sa roditeljima u Nemačku, gde pohađa školu od 1977. do 1981. godine. Nakon toga, vraća se u Beograd i upisuje Akademiju dramskih umetnosti. Godine 1988. dobija nagradu na Filmskom festivalu u Puli za glavnu ulogu u filmu Već viđeno. Od 1990. godine počinje da snima filmove i TV filmove u Nemačkoj.

Nagrade i priznanja

Nagrada za najbolju glumicu na francuskom festivalu mediteranskog filma u Monpeljeu u filmu "Žena sa slomljenim nosem" 2010. godine
Nagrada Fipresci Srbija za najbolju žensku ulogu u prethodnoj godini, za rolu u filmu "Ljubav i drugi zločini" 2009. godine
Nagrada grada Beograda za ulogu Anice u filmu "Ljubav i drugi zločini" 2009. godine
Nagrada na Sofestu za najbolju žensku rolu u filmu "Ljubav i drugi zločini" 2008. godine

Nagrada Povelja za izuzetnu žensku ulogu u filmu Klopka na Niškom filmskom festivalu 2007. godine
Nagrada za glumicu godine za film "Crni Bombarder" 1992. godine
Sterijina nagrada za ulogu Nevena u predstavi "Urnebesna komedija" 1992. godine
Nagrada Zoran Radmilović 1992. godine
Zlatni ćuran na danima komedije u Jagodini 1992. godine
Nagrada za najbolju mladu glumicu na Bavarian filmu festivalu 1991. godine
Zlatna Arena za ulogu Olgice u filmu "Već Viđeno" 1987. godine
Nagrada na međunarodnom festivalu u Višiju 1987. godine

Značajne uloge

Debitovala je u kratkometražnom filmu "Pera Panker" 1985. godine. Za film "Već viđeno" snimljen 1987. godine, dobila je nagradu na Filmskom festivalu u Puli. Godine 1988. svoju glumačku karijeru potvrdila je ulogom pevačice u filmu "Balkan ekspres". U međuvremenu je nastupala u Ateljeu 212 i Zvezdara teatru.

Diplomirao je glumu na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju. Ostvario je uloge u preko 40 filmova i u brojnim pozorišnim predstavama. Bio je upravnik Narodnog pozorišta u Beogradu od 21. januara 1993. do 10. maja 1997. godine.
Godine 1980. je dobio "Zlatnu arenu" za ulogu Miška u filmu "Ko to tamo peva" i 2001. godine nagradu „Pavle Vuisić“ koja se dodeljuje glumcu za životno delo.
"Zlatni beočug" za životno delo za 2012. godinu.

Srpska pozorišna, filmska i televizijska glumica. U pozorištu je odigrala preko pedeset uloga, a najpoznatije su: ”Lekcija” – Jonesko, ”Žak ili pokornost” – Jonesko, ”Galeb” – Čehov, ”Đeneral Milan Nedić” – Siniša Kovačević, ”Zlostavljanje” – Andrić, ”Virus” – Siniša Kovačević, ”Ljubinko i Desanka” – Aca Popović, ”Janez” – Siniša Kovačević, ”Bašbunar” – Aca Popović, ”Prljave ruke” – Sartr, ”Velika drama” – Siniša Kovačević, ”Ožalošćena porodica” – Branislav Nušić, ”Zečji nasip” – Siniša Kovačević, ”Crno mleko” – Sigarjov, ”Ženidba” – Gogolj, ”Vojna tajna” – Dušan Jovanović. Dobitnica je najznačajnijih nagrada na ovim prostorima: Carica Teodora, Zlatna kolajna na Festivalu monodrame, Zlatna mimoza na festivalu u Herceg Novom, Zlatna klapa na festivalu u Nišu, Nagrada Politike, Zlatna maslina na Internacionalnom festivalu u Baru, nagrada na ”Ljubišinim danima”, Nagrada ”Joakim Vujić””, Arena na filmskom festivalu u Novom Sadu, nagrada na Festiću, Zlatni beočug za doprinos u kulturi, Oskar popularnosti, Velika povelja u Nišu, Nagrada Narodnog pozorišta za najbolje glumačko ostvarenje u pozorišnoj sezoni 2001-2002, za ulogu Vidosave u Velikoj drami – Siniše Kovačevića, nagrada na Monolog festivalu u Stokholmu, Nagrada Bora Stanković na festivalu u Vranju i još mnogoih ali isključivo i samo esnafskih priznanja. Dobila je 2012. nagradu Žanka Stokić, kao i nagradu „Sergej Bondarčuk“ za izuzetan doprinos svetskoj kinematografiji.

Rođen je u Skoplju u porodici rudara koji su radili u rudniku uglja Jelašnica kod Niške Banje. Studirao je pravo, a potom je prešao na Akademiju za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu. Njegov talenat je otkriven veoma rano i dobio je stipendiju za studije kod režisera Bojana Stupice. Samardžić je završio Akademiju u Beogradu. Bojan Stupica mu je pribavio stipendiju Ateljea 212, ali je - privučen filmom (debi u Igrama na skelama, 1961, S. Veiganda) - na sceni igrao tek na samom početku karijere. Pažnju kritike privlači već sledećom ulogom šarmantnog nespretnjakovića u „Prekobrojnoj“ (1962) B. Bauera, a ugled učvršćuje 1963. Filmovima „Peščani zamak“ B. Hladnik, „Dani“ Aleksandra Petrovića i „Desant na Drvar“ F. Hadžića. Za film „Jutro“, gde tumači lik mladog partizana suočenog s tragedijama rata, nagrađen je na festivalu u Veneciji. Nagradu Gran pri u Nišu dobio je za ulogu u filmu Veljka Bulajića „Bitka na Neretvi“ 1969. Godine. Kroz gotovo trideset godina glumio je glavne i veće sporedne uloge u više od sedamdeset filmova različitih žanrova, najčešće u ratnim i komedijama, ali, u novije vreme, iu delima društvene problematike: „Ljubavni život Budimira Trajkovića“, „Smrt gospodina Goluže“, „Život je lep“, „Kuća pored pruge“ i dr... Naklonost publike stekao je gotovo isključivo na filmu, kako sam kaže, igrao je kod skoro svih jugoslovenskih reditelja; na televiziji je nastupao relativno malo (glavne uloge u četiri televizijiske serije: „Kuda idu divlje svinje“, „Dimitirije Tucović“, „Vruć vetar“ i „Policajac sa Petlovog brda“). Dobitnik je i Sedmojulske nagrade SR Srbije 1984. godine za glumačko ostvarenje u proteklih dvadesetpet godina, te, tadašnjeg najvišeg priznanja Nagrade AVNOJ-a 1988. godine, inače ova nagrada je prvi put dodeljena jednom filmskom glumcu. Od svih jugoslovenskih glumaca najčešće je nagrađivan na pulskom festivalu. Krajem januara 2009, povodom 50. godišnjice svoje bogate karijere, Ljubiša Samardžić je bio gost u ljubljanskoj Kavarani Kinodvor. Kulturni događaj je obeležila i zagrebačka pank grupa Ljubiša Samardžić.

Ljubiša Samardžić je angažovan u društveno-političkom radu u Republici Srbiji član je Partije ujedinjenih penzionera Srbije (PUPS-a) i član je Upravnog odbora Republičkog fonda za penzijsko i invalidsko osiguranje, u vreme Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije kao glumac, glumio je partizanske uloge u ratnim filmovima zbog čega je uživao simpatije i naklonost vladajuće političke partije Saveza komunista Jugoslavije.

Svoje nagrade, diplome i priznanja poklonio je Jugoslovenskoj kinoteci februara 2014. godine.

• Zlatni lav za ulogu u fimu Stranac 1967. godine
• Godine 1968. sa Milenom Dravić za uloge u filmu Jutro su dobili nagradu Ona i on za najbolji Glumački par godine koju dodeljuju TV Novosti.
• Na Filmskim susretima u Nišu 1970. Gran pri za ulogu u filmu Bitka na Neretvi
• Dobitnik je Zlatne arene za uloge u filmovima Bombaši 1973. Doktor Mladen 1975. i Rad na određeno vreme 1980.
• Nagradu za najbolji Glumački par godine po izboru čitalaca TV Novosti dobio je sa Vesnom Čipčić za uloge u televizijskoj seriji Vruć vetar na Filmskim susretima u Nišu 1980. godine.
• Gran pri za ulogu Borivoja Šurdilovića na filmskim susretima u Nišu 1983. godine.
• Nagrada Pavle Vuisić za životno delo avgust 1995, tj. za svoje uloge u jugoslovenskoj kinematografiji.
• Nagrada AVNOJ 1988 — prema rečima Ljubiše, to mu je najvrednija nagrada.
• Nagrada akademije Ivo Andrić za životno delo 2005. godine.

Rođen je 8. septembra 1942. godine u Logoru na Crvenom krstu u Nišu, gde je njegova majka bila zatočena. Pošto su njegovi roditelji Slobodan i Milica poginuli tokom rata, (majka je ubijena u logoru, a oca su mu ubili četnici 1944), odrastao je sa porodicom njegove majke. Pažnju na sebe privukao je šezdesetih godina filmovima „Nezaposleni ljudi“ i „Rani radovi“, za koje je dobio međunarodne nagrade. Dobitnik je nagrade „Zlatni medved“, 1969. godine, za film „Rani radovi“ na Berlinskom međunarodnom filmskom festivalu i nagrade „Tedi“, 1995. godine, takođe na berlinskom festivalu, za film „Dupe od mramora“. Dobitnik je više filmskih nagrada, između ostalih i Nagrade za životno delo Beogradskog festivala dokumentarnog i kratkometražnog filma 2013. godine.

Diplomirao je na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu 1982. godine. Vrlo brzo po diplomiranju, ostvario je istaknutu i zapaženu ulogu u TV seriji „Sivi dom“ (1984—1985). Nakon toga, igrao je u više od 50 filmova i TV serija od kojih treba istaći sledeće: „Oktoberfest“ (1987), „Poltron“ (1989), „Mi nismo anđeli“ (1992), „Policajac sa Petlovog brda“ (TV serija) (1993—1994), „Otvorena vrata“ (TV serija) (1995), „Složna braća“ (TV serija) (1995), „Lepa sela lepo gore“ (1996), „Mile protiv tranzicije“ (TV serija) (2003).

Od 1982. do 1987. godine je bio član Jugoslovenskog dramskog pozorišta. Od 1987. do 2002. godine je bio član pozorišta Atelje 212, a od 2002. godine ima status samostalnog istaknutog umetnika. Režirao je nekoliko filmskih ostvarenja. U poslednjih nekoliko godina intenzivno se bavi upravljanjem otpadom i reciklažom. Tečno govori engleski jezik. Oženjen je i otac je dvoje dece.

Glumu je diplomirala na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu, u klasi profesora Predraga Bajčetića.Udata je za režisera Bobana Skerlića sa kojim ima dva sina. Još kao devojčica se interesovala za glumu i glumila u nekim TV serijama, a glumila je u preko 20 filmova i tv serija između ostalog i u filmovima “Do koske”, “Nož”, “Belo odelo” kao i tv serijama “Otvorena vrata”, “Vuk Karadžić”, “Lisice”. Ostala je upamćena po sjajno odigranoj ulozi u TV seriji “Otvorena vrata” gde je glumila Anu Anđelić. Takođe je bila izvršni producent filmova “Nož” i “Do koske”. Govori engleski i nemački jezik.

Žarko Laušević je diplomirao glumu na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu. Bio je član Jugoslovenskog dramskog pozorišta, gde je ostvario uloge u velikom broju predstava. Na filmu je debitovao 1982. godine, ulogom u filmu „Progon“. Iste godine ostvario je značajne uloge u afilmovima „Savamala“ i „Direktan prenos“ Vrlo brzo je dobio jednu od glavnih uloga u TV seriji „Sivi dom“ (1984), koja mu je donela veliku popularnost. Nakon toga, igrao je uloge u više od dvadeset filmova i televizijskih serija, među kojima su: „Šmeker“ (1985), „Svečana obaveza“ (TV) (1986), „Dogodilo se na današnji dan“ (1987), „Oficir s ružom“ (1987), „Braća po materi“ (1988), „Boj na Kosovu“ (1989), „Original falsifikata“ (1991), „Bolje od bekstva“ (1993), „Kaži zašto me ostavi“ (1993), „Nož“ (1999).

Nagrade i priznanja

Zlatna arena u Puli za najbolju mušku ulogu u filmu Oficir sa Ružom, 1987. godine
Nagrada lista Polet u Puli Žarku Lauševiću i Kseniji Pajić za najpoeticniji emotivni odnos, 1987. godine
Nagrada Car Konstantin u Nišu za uloge u filmovima Oficir sa Ružom, Dogodilo se na današnji dan i Oktoberfest, 1987. godine
Nagrada "Grad teatar" za ulogu u predstavi Kanjoš Macedonović, 1989. godine
Nagrada Zoran Radmilović za ulogu u predstavi Kanjoš Macedonović, 1989. godine
Sterijina nagrada za likove Rastka Nemanjića i Svetog Save u predstavi Sveti Sava, 1990. godine
Nagrada izdavacke kuce Decje Novine za ulogu u filmu Tango Argentino, 1992. godine
Gran Pri na Filmskim susretima u Nišu za ulogu u filmu Bolje od Bekstva, 1993. godine
Nagrada lista Novost 8 za ulogu u filmu Kaži zašto me ostavi, 1993. godine
Nagrada u Herceg Novom

U Bjelovaru je završio osnovnu i srednju školu. Godine 1972. upisuje glumu na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu u klasi Ognjenke Milićević. Postao je popularan nakon zapažene uloge u filmu „Nacionalna klasa“ (1979). Igrao je i u filmovima „Majstori, majstori“ (1980), „Variola vera“ (1982), „Maratonci trče počasni krug“ (1982), „Čudo neviđeno“ (1984), „Oktoberfest“ (1987), „Sabirni centar“ (1989), „Tri karte za Holivud“ (1993), „Lajanje na zvezde“ (1998), „Bure baruta“ (1999), Mali svet“ (2003). Na televiziji je glumio u serijama: „Grlom u jagode“ (1976), „Sijamci“ (1981), „Kamiondžije 2“ (1983), „Brisani prostor“ (1985), „Balkan ekspres“ (1989), „Otvorena vrata“ (1995). Od 1975. do 1995. bio je stalni član Narodnog pozorišta u Beogradu i igrao je u predstavama: “Kaligula” (Stipijan), “Rat i mir” (Pjer Bazuhov), “Kako vam drago” (Oliver), “Nevolje zbog pameti” (Molčaljin), “Gospođa ministarka” (Pera Kalinić), “Orestija” (Egist), “Tartif” (Tartif, k. g),”Pokondirena tikva” (Ružičić). Od 1995. član je JDP-a u Beogradu, gde igra u predstavama “Beogradska trilogija” (Dušan), “Molijer, još jedan život”, „Italijanska noć“ (Alfonso), a u Beogradskom dramskom pozorištu igra u predstavi “Pandorina kutija” (Andrijan). U pozorištu Kult u Beogradu igrao je u predstavi “Oksimoron”. U Zvezdara teatru glumio je u predstavama “Profesionalac” (Teodor Kraj), ”Poljubac žene pauka” (Molina), “Smešna strana muzike” (Bubnjolog). Dobitnik je mnogobrojnih nagrada i priznanja za pozorišne i filmske uloge. 2009. godine udruženje filmskih umetnika Srbije dodelilo mu je Nagradu „Pavle Vuisić“ za njegov ukupan doprinos filmskoj umetnost. Objavio je 2011. knjigu „O glumi bez glume“. Živi i radi u Beogradu.