Studirao je slikarstvo na Akademiji Kolarosi i kod Andrea Lota u Parizu. Po povratku počinje da radi kao profesor crtanja u zanatlijskoj školi u Novom Sadu. Tridesetih godina počinje da radi kao scenograf Srpskog Narodnog pozorišta i Narodnog pozorišta Dunavske banovine u Novom Sadu. Posle Drugog svetskog rata radio je kao kustos i upravnik Muzeja Matice srpske u Novom Sadu, do 1948. godine, kada prelazi u Beograd gde je radio kao scenograf u Jugoslovenskom dramskom pozorištu, a kasnije kao profesor na Akademiji primenjenih umetnosti i Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu. Samostalno je izlagao od 1926. godine. Bio je član grupa "Oblik" i „Šestorica“. Još za njegovog života organizovano je nekoliko retrospektivnih izložbi njegovih dela: u Beogradu 1966. i 1974., u Novom Sadu 1968. iu Sremskoj Mitrovici 1974. godine. Njegovi omiljeni motivi bili su mrtva priroda i enterijer, ali u okviru njegovog opusa srećemo i pejzaže, kao i brojne portrete. Prethodni period njegovog stvaralaštva obeležen je tendencijama ka kolorističkom ekspresionizmu, dok se njegov kasniji opus svrstava u okvire srpskog intimističkog slikarstva. Kasnije se u njegov slikama postepeno gubi motiv i one se približavaju apstrakciji.