Vasilijevič prvo boravi u Petrovaradinu, središtu Bačke eparhije, a potom na poziv patrijarha Arsenija IV Jovanovića prelazi u Sremske Karlovce, mitropolijsko sedište, gde osniva slikarsku školu. Patrijarh Jovanović je povodom toga izdao cirkular kojim zabranjuje rad neukim slikarima. Time je likovna praksa Jova Vasilijeviča, njegov "nauk ikonopisnog hudožestva", proglašen za zvaničnu umetnost Karlovačke mitropolije. Svi oni koji su se nadali važnim narudžbinama dolaze u Vasilijevičevu školu. U njoj je obrazovana prva generacija srpskih baroknih slikara, koja potom stečena znanja prenosi drugima. Presudan uticaj na srpsku sredinu imali su Jov Vasilijevič i Vasilije Romanovič, koji početkom četrdesetih godina XVIII veka dolaze u centralne oblasti Karlovačke mitropolije.

Ovoj grupi pripadaju Vasilije Ostojić, Joakim Marković, Nikola Nešković, Amvrosije Janković i Stefan Gologlavac, a posredno Dimitrije Bačević i Dimitrije Popović. Zidno slikarstvo crkve manastira Krušedola svakako je najznačajnije svedočanstvo novih shvatanja koja među Srbe donose ukrajinski učitelji. Ulogu koju je Jov Vasilijevič imao u središnjim oblastima Karlovačke mitropolije imao je i Vasilije Romanovič u njenim zapadnim, a Stefan Tenecki u istočnim eparhijama.