Johan Sebastijan Bah (21. mart 1685 — 28. jul 1750) bio je nemački kompozitor, orguljaš i čembalista iz doba baroka, široko priznat kao jedan od najvećih kompozitora i stubova univerzalne kulture. Njegova dela su zapažena zbog intelektualne dubine, tehničkog savršenstva i umetničke lepote.
Poznat je kao orguljaš i čembalista. Radio kao orguljaš, dvorski i crkveni muzičar, dirigent i učitelj.
Johan Sebastijan Bah je jedan od najznačajnijih predstavnika univerzalnog humanizma u umetnosti.Tvorac je velikog broja muzičkih oblika koji karakterišu barok kao razdoblje. Duboko religiozan i konzervativan, u svom delu je sjedinio muzičke tradicije protestantskih horova sa tradicijama južne nemačke, italijanske i francuske škole. Razvio je polifoni stil kasne renesanse do savršenstva.
Šest sonata za violinu i čembalo (BWV 1014 -1019):
Ovih šest sonata su deo ogromnog skupa sonata i partita za svaku vrstu instrumenta. Njihova "standardna" struktura može se opisati: 1. sporo graciozan prvi stav; 2. brz stav, 3. spor, dubok i ljupki stav; 4. energičan, živahan i brz stav. Postoji, međutim, očigledan izuzetak u poslednjoj sonati i  iziskuje dalje razmatranje.

Georg Fridrih Hendl (23. februar 1685 — London, 14. april 1759) je bio nemački, kasnije britanski, barokni kompozitor, poznat po končerti grosima, operama i oratorijumima. Rođen je u Nemačkoj, u gradu Hale, a živeo i radio u Hamburgu, Italiji, Hanoveru, a od 1712. stalno se nastanjuje u Londonu. Njegovo najčuvenije delo je Mesija, oratorijum zasnovan na biblijskim motivima. Uticao je na mnoge sledbenike u periodu prelaza iz baroka u klasicizam, među kojima su Jozef Hajdn, Mocart, i Betoven.

Muziku za kraljevski vatromet komponovao je Georg Fridrih Hendl 1749. po narudžbini Džordža II, radi vatrometa u Londonu 27. aprila 1749. U čast proslavljanja kraja austrisko secesionističkog rata.Orkestar je bio smešten u posebno napravljenu građevinu od strane Servandonija - pozorišnog arhitekte. Kompozicija je predstavljala muzičku podlogu kraljevskom vatrometu, osmišljenom od strane Tomasa Desgulijera.

Muzika na vodi je kolekcija orkestarskih kompozicija Georga Fridriha Hendla. Premijerno je izvedena 17. jula 1717. Muzika na vodi je komponovana za veliki orkestar,pa je prigodna za koncerte na otvorenom prostoru.Muziku za kraljevski vatromet i Muziku na vodi izvodi Slovački filharmonijski orkestar.

"Četiri godišnja doba" (Le quattro stagioni) je popularni naziv za ciklus od četiri koncerta za violinu i orkestar, delo italijanskog baroknog kompozitora i violiniste Antonia Vivaldija. Inače napisano je 1723. kao deo zbirke od 12 koncerta pod nazivom "Takmičenje između harmonije i invencije" ("Il cimento dell’ armonia e dell’ inventione Op.8") , a objavljen je 1725. Ovo delo je naručito bilo popularno u Francuskoj a sam kralj Luj XV je zahtevao da se jedan od ovih koncerta "Proleće" (La Primavera) izvodi specijalno za njega.

"Četiri godišnja doba" predstavljaju najhrabriji muzički program iz baroknog perioda. Sam kompozitor je napisao sonete koji idu uz svaki pojedinačni stav u ovim koncertima. Ono što je zadivljujuće u ovom delu je kako je Vivaldi precizno muzički opisao svaki sonet bez gubljenja ukupnog kvaliteta i ravnoteže samog muzičkog dela.
U ova četiri koncerta Vivaldi opisuje zvukom svoje violine lepote svakog godišnjeg doba i stvara ugođaj svakog od njih.
Koncerti imaju ustaljeni oblik od tri stava: (brzi - lagani - brzi).
"Četiri godišnja doba" su otkrivena tek u jesen 1926. godine, kada je u Nacionalnoj biblioteci u Torinu pronađeno više od polovine Vivaldijevih danas poznatih dela.

Tomazo Đovani Albinoni (Venecija 8. jun 1671 — Venecija, 17. januar 1751) je italijanski barokni kompozitor i violinista. Napisao je preko pedeset opera, ali je najpoznatija njegova instrumentalna muzika, posebno koncerti za obou. Njegovo najpopularnije i najizvođenije muzičko delo je Adađo u g-molu.

Albinoni je prvi italijanski kompozitor koji je uveo obou kao solistički instrument i izdao takva dela,koncerti koji su i ranije favorizovali obou kao instrument su najverovatnije dela nemačkih kompozitora kao što su Teleman ili Hendl. U Italiji je Aleksandro Marčelo izdao njegov najpoznatije koncert za obou u d-molu malo kasnije 1717. Albinoni je obou ubacivao i u mnoga kamerna dela.

Johan Sebastijan Bah (21. mart 1685 — 28. jul 1750) bio je nemački kompozitor, orguljaš i čembalista iz doba baroka, široko priznat kao jedan od najvećih kompozitora i stubova univerzalne kulture. Njegova dela su zapažena zbog intelektualne dubine, tehničkog savršenstva i umetničke lepote.
Poznat je kao orguljaš i čembalista. Radio kao orguljaš, dvorski i crkveni muzičar, dirigent i učitelj.
Johan Sebastijan Bah je jedan od najznačajnijih predstavnika univerzalnog humanizma u umetnosti.Tvorac je velikog broja muzičkih oblika koji karakterišu barok kao razdoblje. Duboko religiozan i konzervativan, u svom delu je sjedinio muzičke tradicije protestantskih horova sa tradicijama južne nemačke, italijanske i francuske škole. Razvio je polifoni stil kasne renesanse do savršenstva.
Šest sonata za violinu i čembalo (BWV 1014 -1019):
Ovih šest sonata su deo ogromnog skupa sonata i partita za svaku vrstu instrumenta. Njihova "standardna" struktura može se opisati: 1. sporo graciozan prvi stav; 2. brz stav, 3. spor, dubok i ljupki stav; 4. energičan, živahan i brz stav. Postoji, međutim, očigledan izuzetak u poslednjoj sonati i  iziskuje dalje razmatranje.