"Četiri godišnja doba" (Le quattro stagioni) je popularni naziv za ciklus od četiri koncerta za violinu i orkestar, delo italijanskog baroknog kompozitora i violiniste Antonia Vivaldija. Inače napisano je 1723. kao deo zbirke od 12 koncerta pod nazivom "Takmičenje između harmonije i invencije" ("Il cimento dell’ armonia e dell’ inventione Op.8") , a objavljen je 1725. Ovo delo je naručito bilo popularno u Francuskoj a sam kralj Luj XV je zahtevao da se jedan od ovih koncerta "Proleće" (La Primavera) izvodi specijalno za njega.

"Četiri godišnja doba" predstavljaju najhrabriji muzički program iz baroknog perioda. Sam kompozitor je napisao sonete koji idu uz svaki pojedinačni stav u ovim koncertima. Ono što je zadivljujuće u ovom delu je kako je Vivaldi precizno muzički opisao svaki sonet bez gubljenja ukupnog kvaliteta i ravnoteže samog muzičkog dela.
U ova četiri koncerta Vivaldi opisuje zvukom svoje violine lepote svakog godišnjeg doba i stvara ugođaj svakog od njih.
Koncerti imaju ustaljeni oblik od tri stava: (brzi - lagani - brzi).
"Četiri godišnja doba" su otkrivena tek u jesen 1926. godine, kada je u Nacionalnoj biblioteci u Torinu pronađeno više od polovine Vivaldijevih danas poznatih dela.