Ovaj pisac je sebe smatrao produžetkom svetosavskog prosvetiteljstva i poslednjim učenikom Svetog Save. Zbog uloge svetlosnih simbola u stvaranju književne simbolike Domentijana su nazivali pesnikom svetlosti.
Rođen je oko 1210. godine, a preminuo je posle 1264. godine. Veći deo života je proveo kao monah u svetogorskom manastiru Hilandaru, u kome je napisao svoja najznačajnija dela. Prvo je oko 1250. godine, na zahtev kralja Uroša I (1242—1276) napisao obimno žitije svetog Save, a 1263/1264. godine i žitije svetog Simeona (Stefana Nemanje).
Njegovo žitije svetog Save je između 1290. i 1292. godine preradio monah Teodosije, koji je naveo da to radi prema Domentijanovim usmenim uputstvima.
Kao izvore za svoja dela, Domentijan je koristio Žitije svetog Simeona, koje je napisao Stefan Prvovenčani (1242—1276), naročito u svom Žitiju svetog Simeona, u kome je pojedine delove prenosio od reči do reči. Još jedan od spisa koji su imali uticaj na njegova dela je i panegerik svetom Vladimiru (980—1015), koji je, sredinom XI veka, napisao kijevski mitropolit Ilarion (1051—oko 1054). Oba njegova dela predstavljaju impresivan prikaz biblijskog i teološkog obrazovanja koje je imao, a značajna su i kao istorijski izvori, iako im se, kao izvedenim delima, prilazi sa rezervom.
Žitije Svetog Save odlikuje težnja ka jasnom i preglednom iznošenju činjenica, a i izostaje težnja za narativnom razradom pojedinosti. Događaj je za Domentijana tek povod za otkrivanje bitnije božanske svrhe delanja glavnog junaka. Ovaj postupak ima kao posledicu pretvaranje narativne strukture u simboličku. Tome su zaslužne i biblijske paralele, citati i svetlosni simboli.
Još jedna karakteristika ovog dela je u tome što pisac nastoji da u svakom trenutku dela vidi junakov prošli i budući život - odnosno poseduje perspektivu celine. Domentijanovo „Žitije svetog Save“ je specicifična mešavina biblisko hrišćanske perspektive i nadistorijskih i natprirodnih pogleda. Tako je Savin životni put simbolički prikazan kao kruženje Sunca sa istoka na zapad - od Svete gore, do otadžbine.